Onze hersenen nu werken in de basis nog steeds hetzelfde als in de vroege prehistorie. We willen namelijk graag overleven.
Daarvoor was het vroeger nodig dat je goed in de smaak viel bij anderen. In de groep is het namelijk makkelijker overleven dan in je eentje. Die behoefte van toen is er nu nog steeds. Wat doe jij bijvoorbeeld om te voldoen aan verwachtingen van anderen?
Het willen overleven merk je ook goed aan onze reactie op gevaar. Vroeger bestonden die gevaren bijvoorbeeld uit een aanval van een wild dier of een concurrerende stam die het op jouw eigendom had voorzien.
Gelukkig hoeven we ons daar tegenwoordig niet meer heel erg druk over te maken. Helaas hebben we vandaag de dag wel te maken met andere ‘gevaren’. Tenminste zo interpreteren onze hersenen de vele impulsen die dagelijks komen binnenvliegen. Of het nu de vele deadlines zijn waar je dagelijks op moet acteren, zowel zakelijk als privé. Kinderen op tijd naar school, op tijd achter de laptop, rij bij de kassa, lastig gesprek met een klant, werkdruk, Appjes, chats, mailtjes die beantwoord moeten worden, nare nieuwsberichten, file, drukte, rumoer en ga zo maar door. Het houdt niet op.
Het verschil met vroeger is in de eerste plaats het aantal ‘stress’ momenten op een dag. Waar er vroeger weken, wellicht zelfs maanden voorbij konden gaan voor een volgende stress impuls, volgen ze elkaar tegenwoordig in rap tempo op!
Een tweede verschil is hoe we toe en nu met die stress moment omgaan. Als er vroeger gevaar dreigde, dan deed je er ook wat mee. Of je zette het op een rennen, of je begon te vechten (ook bevriezen was nog een optie, als bijvoorbeeld een ree in de koplampen van een auto). Maar tegenwoordig doen we er nagenoeg niks mee, we ontladen niet, we kroppen het alleen maar op en stapelen de ene stress reactie op de andere.
Met alle bekende en uiterst rampzalige gevolgen van dien. Volgende week meer hierover.
Wil je hier mee over weten, en vooral wat je er aan kan doen? Check dan onze programma's!